: الف - محارم سببى : 1 - پدر و پدر بزرگ
2 - پسر و فرزندان پسر
3 - برادر
4 - خواهرزاده
5 - برادرزاده
6 - عمو(عموى خود وعموى پدر یامادر)
7 - دایى ، (دایى خود و دایى پدر یا مادر)ب - محارم نسبى که از طریق ازدواج بر دخترها و زنان محرم مى شوند و اینها عبارتنداز:
1 - شوهر
2 - پدر شوهر و پدربزرگ شوهر
3 - پسر شوهر وقتى که همسر دیگرى داشته باشد
4 - شوهر مادر
5 - شوهر دختر که داماد نامیده مى شود
کسى که نگاه کردن به آنها جایز است محارم وآن ها که نگاه به آن ها حرام است و جایز نیست نامحرمند.
1 - مادر و مادر بزرگ
2 - دختر و دختر فرزند
3 - خواهر و خواهر زاده
4 - دختر برادر و برادرزاده
5 - عمه (خواهر پدر) و عمه پدر و یا مادر
6 - خاله (خواهر مادر) و خاله پدر و مادر
و همچنین کسانى که از طریق ازدواج محرمند مانند:
1 - مادر زن و مادر بزرگ او
2 - دختر زن هر چند دختر خودش نباشد مانند آن که انسان زنى را به همسرى خود انتخاب کند که از شوهر قبلى خود دخترى داشته باشد.
3 - زن پدر(نامادرى )
4 - زن پسر
غیر از این زنانى که نام برده شد نامحرمند و نگاه کردن به آنها چه از روى لذت باشد یا نباشد جایز نیست .
هر موجودى براى ادامه نسل و زندگى خود نیاز به قانون ترکیب و ازدواج دارد.
انسان که عالى ترین نمونه خلقت است ، پس از رسیدن به سن بلوغ و شکوفا شدن غرائزش ، نیاز به ازدواج دارد تا بتواند در سایه آن غریزه خود را معتدل ساخته و در کنار تشکیل خانواده و انتخاب همسر از اضطراب درونى خود بکاهد و با آرامش زندگى کند.
در دوران بلوغ که دوران آشفتگى و ناآرامى است ، رها شدن پسران و دختران و زندگى در کنار هم ، بسیار خطرناک است .در این دوران انواع فریبها، و دروغ پردازیها آغاز مى شود و جوان اصولا به آینده پرمخاطره خود نمى اندیشد زیرا طغیان به سرکشى شهوت ، دیده درک و عقل وى را از بین مى برد و تنها به آنچه جوان مى اندیشد تخلیه خود از نیروى غریزه جنسى است .
اینجاست که باید پدران و مادران مراقب این دوره بحران باشند واز فرزندان خود مانند یک باغبان دلسوز از شکوفه هاى خود مراقبت کنند و در عین حالى که زیاد سخت نگیرند آنها را هم بحال خود رها نسازند.
قرآن براى تشکیل خانواده دو تعبیر زیبا دارد:
از یک طرف زن و شوهر را مانند لباس براى هم مى داند و مى فرماید: (زنان براى شما بمنزله لباسند و شماهم براى آنها به منزله لباسید).
مى دانیم که لباس براى انسان جنبه حفاظت ونگهدارى از سرما و گرما و خطرها دارد، علاوه که لباس ، موجب آبرومندى و عزت و احترام انسان است .اکنون زن و مرد نسبت به یکدیگر نقش حفاظت و نگهدارى از حوادث و خطرها و لغزشها را دارند چنانکه تحقیقا موجب حفظ آبروى یکدیگر در انظار و عدم بروز بدنامى خواهند بود.
و از طرف دیگر قرآن درباره فلسفه ازدواج و تشکیل خانواده مى فرماید: (ازدواج براى آن است که به شما آرامش و راحتى دهد و شما از تشکیل خانواده و انتخاب همسر لذت برید).
حال جوانان براى روح ناآرام خود بیندیشند و با کنار گذاشتن توقعات و شرائط طاقت فرسا با توجه به سادگى و واقع نگرى به این پیوند مقدس روى آورند و زندگى سالمى را آغاز نمایند تا از گسترش فساد و انحراف و اعتیاد خانمانسوز جلوگیرى کنند.
اگر کسى امانت دیگرى را به او بسپرد و او بپذیرد و قبول کند باید در حفظ آن بکوشد.
حکم امانتدارى : 1 - کسى که نمى تواند امانت دیگران را حفظ کند نباید آن را قبول نماید.
2 - کسى که امانت را مى پذیرد باید جاى مناسبى براى نگهدارى آن در نظر بگیرد و طورى باشد که مردم نگویند در امانت خیانت و یا در نگهدارى آن کوتاهى کرده است .
3 - اگر امانت سرقت شود و از بین برود در صورتى که در نگهدارى آن کوتاهى کرده باشد باید عوض آن را به صاحبش بپردازد ولى اگر کوتاهى نکرده و از بین رفته ملزم به پرداخت آن نیست ولى بهتر است عوض آن را بپردازد.
قرض دادن به مسلمان و گره گشایى از کار دیگران اجر فراوانى دارد و در آیات قرآنى و احادیث و روایات اسلامى به آن سفارش شده است که به کسانى که گرفتارند قرض دهیم و با گرفتن وثیقه در مدت معین ، آن را وصول نمائیم همانطور که قرض دادن اجر و ثواب دارد شخص قرض گیرنده هم موظف است با فرا رسیدن زمان بدهى خود بدون هیچ عذرى آنرا بپردازد.
قرض دادن به دو صورت است : الف - قرض مدت دار که در آن قید شده که بدهکار در چه مدت بدهى خود را بپردازد.
ب - قرض بدون مدت که در آن زمان پرداخت قید نشده است در قرض مدت دار یکبار طلبکار حق ندارد قبل از فرا رسیدن موعد طلب خود را مطالبه نماید ولى در قرض بدون مدت ، طلبکار هر زمانى مى تواند طلب خود را درخواست نماید در قرض ، طلبکار به هیچ وجه حق ندارد مازاد بر طلب خود را مطالبه کند ولى اگر بدکار بدون شرط قبلى و درخواست طلبکار مقدارى اضافه بر بدهى خود بپردازد. در این صورت این مقدار اضافى بلااشکال است بلکه این کار استحباب دارد زیرا راهى است براى تشویق دیگران به قرض دادن بدون ربا.