امر به معروف و نهى از منکر:

 جهانى که در آن زندگى مى کنیم جهان عمل و عکس العمل است . تمامى موجودات از انسان گرفته تا حشرات در برابر دنیاى بیرون خود عکس ‍ العمل نشان مى دهند و انسان که از نیروى اندیشه وعقل برخوردار است عکس العملش بسیار گسترده تر است . کرمى که درخاک زندگى مى کند به محض احساس خطر خود را جمع مى کند و یا در درون خاک ، خود را پنهان مى سازد و انسان هم در برابر کارهایى که مخالف با فطرت و ذات اوست ، از خود عکس العمل نشان مى دهد کارهایى را که فطرتش پاسخ مثبت به آن مى دهد مى پذیرد مانند تمامى کارهاى خوب و آنچه در فرهنگ دینى بعنوان واجبات و مستحبات از آن یاد شده است و کارهایى که فطرت به او پاسخ منفى مى دهد نمى پذیرد و آن را رد مى کند مانند کارهاى حرام و مکروه ، اینجاست که انسان بر اساس اندیشه و فطرت و آگاهى هاى خود مى کوشد که دیگران را به کارهاى نیک وادار سازد و آنها را از کارهاى زشت باز دارد. از این رو فصلى در فرهنگ اسلامى به نام امر به معروف و نهى از منکر به وجود مى آید. پس امر به معروف و نهى از منکر فضولى در کارهاى دیگران نیست بلکه پاسخى است به فطرت انسانى از این رو على (ع ) درباره امر به معروف و نهى از منکر در نهج البلاغه مى فرماید: (بدانید که امر به معروف و نهى از منکر سبب انجام واجبات و ترک محرمات مى گردد و با آن مى توان امینت اجتماعى به وجود آورد تا پیروان همه مذاهب آسمانى در کنار هم با صلح و صفا زندگى کنند، بدیهى است که با این ابزار، مى توان ریشه هاى فساد را خشکاند، و نابود کرد و براى مردم محیط سالم به وجود آورد