روغنهاى حیوانى

 روغنهاى حیوانات حلال گوشت ، هر چند حرام یا مکروه نیست ، اما در باره آنها چندان تعریفى هم نیامده است ، فقط از میان همه ، روغن گاو مورد تحسین قرار گرفته و به خوردن آن سفارش شده است :

عن ابى عبدالله (ع ) قال ((قال امیرالمومنین (ع ) سمون البقر شفاء))⁽³⁸⁴⁾
امام صادق (ع ) مى فرماید: که على (ع ) مى فرمود روغنهاى گاوى ، شفا دهنده دردها هستند.
از نظر دانش غذاشناسى ، خوردن پیه و دنبه سایر چربیهاى حیوانى و نیز زیاد خوردن روغنهاى آنها که از کره گرفته شده پسندیده نیست .((امروز هیچ کس نیست که منکر ضرر چربیهاى حیوانى باشد، زیرا علاوه بر فشارى که بر کبد وارد مى سازند، مسئول اصلى و مسبب واقعى تصلب شرائین شناخته شده اند.
نکته اى که باید اینجا تذکر دهیم ، این است که چربى حیوانى را با روغن حیوانى نباید اشتباه کرد.
چربى حیوانى عبارت است از پیه و دنبه و چربیهایى که بین پوست و گوشت حیوان واقع شده است .
و رغن حیوانى عبارت است از کره ذوب کرده ، و این زیانهایى که به چربى حیوان نسبت مى دهند ارتباطى با روغن حیوانى ندارد.
خطرناکترین نوع چربى حیوانى ، طبقه اى است ک بین پوست و گوشت قرار گرفته است ، این چربى داراى غدد لنفاوى است ، گلبولهاى سفیدى که این غدد دارند میکروبهاى خطرناک را مى خورند یعنى آنها را محاصره کرده و از عمل باز میدارند و در قسمتهاى چربى دفن مى نمایند، ولى وقتى حیوان مرد میکروبها آزاد مى شوند و فعالیت خود را از سر مى گیرند و به این جهت است که مى گویند چربیهاى حیوانى همیشه آلوده مى باشند))⁽³⁸⁵⁾
ولى با این همه ، در روایات ما همچنانکه از روغن گاو تعریف شده ، از پیه آن نیز در بعضى موارد، بعنوان دواء و خارج کننده درد یاد شده است :عن ابى عبدالله قال : من اکل لقمة شحم اخرجت مثلها من الداء⁽³⁸⁶⁾
امام ششم فرمودند: هر کس یک لقمه پیه بخورد بهمان مقدار درد و رنج از بدنش بیرون مى رود.
گفتیم روغن گاو به منزله دوایى است که درد را از بین مى برد، ولى نه براى همه کس زیرا کسانى که از چهل سال بالاتر رفته اند، از خوردن آن طبق دستور اسلام (بویژه هنگام شب ) منع شده اند.قال الصادق (ع ): نعم الادام السمن و انى لا کرهه للشیخ ⁽³⁸⁷⁾
امام ششم (ع ) فرمودند: روغن ، غذاى خوبى است ولى آن را براى پیرمرد دوست ندارم .عن ابى عبدالله (ع ) قال : اذا بلغ الرجل خمسین سنة فلایبیتن و فى جوفه شى ء من السمن ⁽³⁸⁸⁾
و نیز در جاى دیگر میفرماید: وقتى انسان به پنجاه سالگى رسید، سزاوار نیست که در وقت شام از روغن استفاده نماید.