احزاب سیاسى

.⁽²⁾
از لحاظ دیدگاه سیاسى کلى ، حزب کارگر خواهان صلح با فلسطینیان و کشورهاى عربى است .

صلح مورد نظر حزب کارگر مبتنى بر یافتن یک راه حل وسط منطقه اى (هم براى سرزمین هاى اشغالى فلسطین ⁽³⁾ و هم براى بلندى هاى جولان ) با استناد به قطعنامه هاى 242 و 338 شوراى امنیت سازمان ملل (آن طور که این حزب تفسیر مى کند) است همچنین این حزب با الحاق کامل یا عقب نشینى کامل از مناطق اشغالى مخالف است . در آخرین انتخابات پارلمانى ، برجسته ترین نکات برنامه ى انتخاباتى حزب کارگر در زمینه ى مسایل سیاسى عبارت بود از:در خصوص فلسطینیان : آمادگى براى مذاکره با ((شخصیت ها و تشکیلاتى از فلسطینیان که اسرائیل را به رسمیت مى شناسند، با تروریسم مخالفند و قطعنامه هاى 242 و 338 شوراى امنیت را قبول دارند))؛ حل گام به گام مشکلات موجود؛ شرکت دادن اردن در مذاکرات حل نهایى با هدف دستیابى به توافقى درباره ى ((نوعى حاکمیت سیاسى مشترک میان اردن و فلسطین (و نه کشور مستقل فلسطینى در کرانه ى غربى رود اردن ) که براى همکارى گسترده با اسرائیل آمادگى داشته باشد))؛ باقى ماندن شهر بیت المقدس به طور کامل تحت حاکمیت اسرائیل ؛ تاءکید بر اینکه : ((دره ى اردن و شمال غرب بحرالمیت (تحت حاکمیت اسرائیل ) مرزهاى امنیتى دولت اسرائیل را تشکیل مى دهند.))؛ باقى ماندن بعضى مناطق حیاتى در دست اسرائیل مانند حومه ى شهر بیت المقدس و غوش عتسیون ، که اکثریت جمعیت آنها غیر عربند؛ توقف عملیات شهرک سازى به جز در نواحى بیت المقدس و دره ى رود اردن و تضمین عدم تعرض به شهرک هاى واقع در مناطقى که اسرائیل از آن عقب نشینى خواهد کرد و همچنین تضمین سلامت و امنیت ساکنان آنها؛ حل مشکل آوارگان فلسطینى در خارج از مرزهاى اسرائیل .
در خصوص سوریه : ایجاد یک راه حل وسط منطقه اى ؛ ادامه ى حضور نظامى و غیر نظامى (شهرک هاى یهودى نشین ) اسرائیل در بلندى هاى جولان (اسرائیل سال هاست این منطقه را ضمیمه کرده و آن را مطابق قوانین خود اداره مى کند)؛ تقویت شهرک هاى موجود در بلندى هاى جولان و احداث شهرک هاى جدید (در صورت تصویب دفتر سیاسى و نمایندگان این حزب در کنست )؛ تضمین امنیت اسرائیل از طریق اقدامات گوناگون مانند: خلع سلاح بسیارى از مناطق (مناطق وسیع )، ایجاد حایل میان نیروهاى طرفین و کاهش حجم نیروها.در خصوص لبنان : امضاى معاهده ى صلح با لبنانى مستقل و داراى حق حاکمیت ، آزاد از سلطه ى نظامى سوریه و خالى از هرگونه نیروى نظامى بیگانه و تروریستى ؛ اقدامات امنیتى شامل توقف کلیه ى عملیات تروریستى و جلوگیرى از شروع مجدد آن (تا امضاى معاهده ى صلح )؛ ادامه ى دفاع از مرزهاى شمالى اسرائیل از طریق ادامه ى حضور نیروهاى اسرائیل در منطقه ى اشغالى جنوب لبنان و چند اقدام امنیتى اساسى دیگر.
در زمینه ى مسایل اقتصادى و اجتماعى ، حزب کارگر در برنامه ى انتخاباتى اش خواهان ((اقتصادى مختلط رقابتى ، مرکب از سه بخش خصوصى ، دولتى و عمومى هستدروتى که بر اساس اصول اقتصاد و تجارت و به دور از هرگونه تبعیض اداره شود و همگان به طور یکسان از آن بهره گیرند)) شد. حزب کارگر در برنامه اش تعهد کرد در صورت پیروزى در انتخابات ، کابینه اى که تشکیل مى دهد، کم ترین دخالت را در فعالیت هاى عادى و مستقیم اقتصادى داشته باشد و براى خصوصى سازى طرح هاى اقتصادى تلاش کند. در این برنامه همچنین بر لزوم تداوم خدمات اجتماعى و درمانى دولت و بخش عمومى به شهروندان تاءکید شد.
حزب کارگر از بدو تاءسیس در درون خود همواره با منازعه ى دو جناح کبوترها و بازها در مورد خط مشى حزب در خصوص سرزمین هاى اشغالى و صلح با فلسطینیان و کشورهاى عربى روبرو بوده است . در کنگره ى حزب در سال 1991 و به منظور آمادگى براى انتخابات کنست در سال بعد (1992)، برنامه ى سیاسى بازها مورد تایید قرار گرفت . این امر نشان مى دهد که در آن زمان ، موازنه ى قوا به ویژه در ارتباط با موضوع بلندى هاى جولان بیش تر به نفع بازها بود. ولى بعدها این وضع تغییر کرده و در انتخابات داخلى حزب که با هدف برگزیدن نامزدهاى حزب براى انتخابات کنست صورت گرفت ، رهبران جناح کبوترها از حیث تعداد نامزدهاى انتخاب شده و شمار آراء به دست آمده ، از رهبران جناح بازها پیشى گرفتند. این پیش گرفتن پس از پیروزى حزب کارگر در انتخابات پارلمانى سال 1992 در ترکیب کابینه و موضع آن در قبال مذاکرات صلح با فلسطینیان و کشورهاى عربى که بعضا با برنامه ى انتخاباتى حزب مخالف بود، انعکاس یافت . در نیمه ى سال 1994 منازعات دو جناح (کبوترها و بازها) از سر گرفته شد. در آن زمان سران جناح بازها و در راءس آنان افیغدور کهلانى ، اقدام به تشکیل گروهى بنام ((راه سوم )) با هدف جلوگیرى از عقب نشینى اسرائیل از مناطقى که در برنامه ى انتخاباتى ؛ آشکارا از آن نام برده شد؛ اعم از بلندى هاى جولان یا کرانه غربى ، نمودند. در مقابل ؛ سران جناح کبوترها با تشکیل گروهى مخالف ، خواهان اصلاح مندرجات برنامه در خصوص عقب نشینى از جولان و بعضى نقاط کرانه ى غربى و پایان دادن به مخالف حزب با تشکیل دولت مستقل فلسطین در آینده شدند.
از لحاظ پایگاه حزبى و انتخاباتى ، حزب کارگر، نماینده ى منافع و (یا) آمال و آرزوهاى سیاسى طیف وسیعى از جامعه ى اسرائیل از طبقات و قشرهاى گوناگون بوده و از پایگاه انتخاباتى بسیار گسترده اى برخوردار مى باشد.
هر چند این حزب هنوز هم خود را یک حزب سوسیالیستى چپ گرا مطرح مى کند، ولى در انتخابات طبقه ى متوسط بیش تر به این حزب راى مى دهد و نه به حزب لیکود. همچنین این حزب در میان طبقه ى کارگر مزدبگیر از مقبولیت کم ترى برخوردار است . علت این امر اساسا به نحوه ى راى دادن در انتخابات سراسرى از سال 1977 (که به سال ((کودتاى سیاسى )) به دلیل به قدرت رسیدن حزب لیکود براى نخستین بار معروف است ) به بعد است . اغلب یهودیان غربى که به طور کلى قشرهاى بالاى جامعه ى اسرائیل را تشکیل مى دهند، تمایل دارند به نفع حزب کارگر راى دهند در حالى که اکثریت یهودیان شرقى که اجمالا جزو قشرهاى پایین جامعه اند، به نفع لیکود و احزاب دست راستى راى مى دهند. همچنین حزب کارگر از حمایت و تایید بیش تر اعضاى کیبوتس که تحت سیطره ى این حزب است ، برخوردار مى باشد.
ساختار سازمانى حزب تشکیل مى شود از: کنگره که عالى ترین ارگان تصمیم گیرى بوده و هر چند سال یکبار تشکیل جلسه مى دهد، کمیته مرکزى بالاترین ارگان تصمیم گیرى که در فاصله هر دو اجلاس کنگره ، اعضایش سالى چند مرتبه گرد هم مى آیند، دبیرخانه که مسوول اجراى مصوبات کنگره ، کمیته مرکزى و اداره امور احزاب است و بنا به ضرورت جلسه تشکیل مى دهد و بالاخره دفتر سیاسى که بالاترین بازوى اجرایى حزب مى باشد.
در سال هاى اخیر، حزب کارگر، نظام انتخابات مقدماتى را به منظور انتخاب رهبر و کاندیداى حزب براى نخست وزیرى و نامزدهاى انتخابات پارلمانى و تعدادى از پست هاى مهم حزبى و دولتى پذیرفته است .
با این کار حزب گام مهمى به سوى دموکراسى و پایان دادن به انحصار طلبى و تسلط عده اى خاص بر رهبرى حزب برداشته شد و جوانان شایسته و کارآمد و آن عده از اعضاى حزب که سال ها بود حقشان تضییع مى شد، فرصت یافتند تا موقعیت خود را در حزب بهبود بخشند و به پست هاى حساس دست یابند.
نام اعضاى حزب کارگر حاضر در کابینه (در اواخر سال 1995)، شیمون پرز نخست وزیر و وزیر دفاع ، ایهود باراک ، ابراهام شومط، اسرائیل کیسار، میخاحریش ، داوید لیبایى ، موش شاحل ، بنیامین بن الیعیزر، اورانمیر، شیمون شیتریت ، عوزى بر عام ، یعقوب تسار، افرایم سینه ، جیم رامون و یوسى بیلین .
تعداد نمایندگان حزب کارگر در کنست هفتم (1969) 47 نفر ار مجموع 56 نفر از معراخ ، کنست نهم (1977) 28 نفر از مجموع 32 نفر از معراخ ، کنست دهم (1981) 40 نفر از مجموع 47 نفر از معراخ ، کنست یازدهم (1984) 38 نفر از مجموع 44 نفر از معراخ ، کنست دوازدهم (1988) 39 نفر و کنست سیزدهم (1992) 44 نفر.