تره

تره یکى از سبزیهاى خوردنى است که ساقه ندارد دو برگهاى آن دراز تا خورده است ، خام آن خورده مى شود و در پختن خورشت هاى سبزى دار هم بکار مى رود در فارسى به آن نیز ((گندنا)) بر وزن ((سنگ پا)) گفته مى شود.
تره از سبزیهاى مفیدى است که جزء خوراک پیشوایان دینى بوده است .
کان امیرالمومنین (ع ) یاکل الکرات بالملح الجریش .⁽³³⁷⁾
على (ع ) تره را با نمک میل مى فرمود.
رایت اباالحسن الاول (ع ) یقطع الکراث باصوله فیغسله بالماء فیاکله ))⁽³³⁸⁾
مردى مى گوید امام کاظم (ع ) را دیدم که (دربستانى ) تره را مى چید و آن با آب مى شست سپس تناول مى فرمود.
خاصیت تره فراوان است ، مخصوصا براى رفع بواسیر بسیار موثر است .
سئل ابو عبدالله (ع ) عن الکراث فقال کله فان فیه اربع خصال ، یطیب النکهة و یطرد الریاح ، و یقطع البواسیر و هو امان من الجدام لمن ادمن علیه ⁽³³⁹⁾
از حضرت امام صادق ع در باره خواص تره سئوال شد، آن حضرت فرمودند در آن 4 خصلت است .
1 - دهان را خوشبو مى سازد
2 - بادهاى معده را بر طرف مى نماید
3 - بیمارى بواسیر را از بین مى برد.
4 - کسى که همیشه از آن بخورد دچار بیمارى جذام نمى شود.
((تره براى بواسیر و بادهاى غلیظ شکم مفید مى باشد، اشتها را باز مى کند و غریزه جنسى را تحریک مى نماید
رنگ چهره را باز کرده و بر زیبایى و لطافت پوست مى افزاید))⁽³⁴⁰⁾
تره مانند پیاز سبزى است که خاصیت ضد عفونى دارد، و به همین جهت معده هاى متعفن را پاک مى کنماید و نیز اشتها را تحریک مى کند و چون مى دانیم بوى گند دهان اغلب بر اثر فساد معده است ، در صورت ضد عفونى شدن معده دهان نیز خوشبو مى شود ولى خود تره بوى مخصوصى دارد و هر کس بخورد دهانش داراى آن بو مى شود. و به همین مناسبت ممکن است بعضى از بوى تره ناراحت باشند، از این رو پیامبر اکرم (ص ) در ضمن حدیثى راجع به تره مى فرماید:
و لکن ان اکل منه ... فلا یخرج الى المسجد کراهیة اذاه على من یجالسه ⁽³⁴¹⁾
اگر کسى تره بخورد نباید به مسجد برود، براى آنکه دیگران ناراحت نشوند.
و خلاصه این دو روایت که یکى تره را خوشبو کننده دهان و دیگرى تره را وسیله بوى بد مى داند این است که : تره چون خاصیت ضد عفونى دارد طبیعتا خویش داراى بوى زننده اى است و همین بو سبب مى شود که بوهاى گند دیگر را که از راه دهان خارج مى شوند خنثى سازد