نماز

: 
نماز چیست ؟ 
نماز سرود عشق و آهنگ آسمانى است .
نماز سرود فضلیت و پاکى است
نماز ریسمانى است که ما را به خداوند جهان متصل مى کند.
در آن وقت که به وسیله نماز به خدا نزدیک مى شویم جسم وجان خود را فراموش مى کنیم و تنها نیرو و قدرت لایزال خداوند را مى بینیم .
در آن لحظه که آدمى به کمال و شکوه بى نهایت آفریدگار جهان مى اندیشد، سراپا شیفته آن مى شود، دل و جانش به خضوع و خشوع و فروتنى مى گراید، با آهنگ فطرت در برابر آن همه کمال و عظمت سر تعظیم فرود مى آورد، سر به زمین مى ساید و زبان ستایش مى گشاید.
آن نیایش و پرستش و این راز و نیاز و کمک خواهى در زبان قرآن نماز نامیده مى شود.
نماز، مراسم مخصوصى براى پرستش خدا و راز و نیاز با اوست که در آن جنبه هاى ارزنده و آموزنده خاصى در نظر گرفته شده و به همین جهت شکل مخصوصى به خود گرفته است .
نماز، سرود توحید و یکتا پرستى ، پاکى وفضیلت است که روح و جان ما را از شرک و آلودگى شستشو داده و باید فکر و درون ما را در برابر عوامل شرک زا وآلوده کننده یى که در زندگى روزمره با آنها سر و کار داریم پاک و یکتاپرست نگه مى دارد.
کمتر کسى است که در اثناى کار روزانه ، دستش ، لباسش ، دست و صورتش ‍ سر و پایش و گاهى همه پیکرش کثیف نشود و به تنظیف روزانه آنها نیازمند نباشد، دانش آموز یا دانشجویى که درس مى خواند، معلمى که درس ‍ مى دهد، کشاورزى که به کندو کاو زمین ، کاشتن تخم و برداشت محصول مشغول است ، کارگر یا مهندسى که در کارگاه کار مى کند، پرستار یا پزشکى که با بیماران سر و کار دارد، بانوى خانه دارى که خانه را اداره مى کند همه باید روزى یک یا چند بار لباس و تن خود را شستشو دهند، تا پاکیزه بمانند.
روح ما نیز در میدان زندگى روزانه به همین اندازه یا بیشتر در معرض ‍ آلودگى است ، آلودگى به هوسها خودخواهیها و صدها آلودگى هاى دیگر.
بنابراین باید همانطور که لباس و تن خود را مى شوییم و پاکیزه مى کنیم ، دل و جان را هم شستشو دهیم و پاکیزه کنیم ، خود را به خدا که سرچشمه پاکى و کمال است نزدیک سازیم ، لحظاتى را به یاد او، به نیایش او و راز و نیاز با او بگذرانیم و روح آلوده را در چشمه صاف و زلال الهى شستشو دهیم .
نمازهاى پنجگانه همین کار را مى کند با پنج نماز در روز، خداوند، لغزشها را از آدمى مى زداید و او را پاکیزه مى کند.
چرا نماز بخوانیم ؟ 
نماز پیوند انسان با خدا، شستشوى روان ، و راز و نیاز با آفریننده یکتاست در آن لحظه که انسان احساس پوچى و بى ارزشى در خود مى کند، از همه کس و همه جا بریده ماءیوس و نا امید در اندیشه آینده خویش است دل به معبود خویش مى سپارد، بر مى خیزد و وضو مى گیرد و با قلبى مطمئن و آرام و به قبله مى ایستد و توجه خود را از همه جا مى برد و بخداى خویش توجه مى کند و با او راز و نیاز مى نماید در این هنگام حس مى کند که با راز و نیاز، خود را سبک تر و آرام تر نموده و خویشتن را بخدا نزدیک مى بیند.
باید دانست که همانطور که جسم و بدن پس از مدتى که مى گذرد کثیف و آلوده مى شود و با شستشوى جسم ، بدن سبک و آرام مى گردد، روح و روان همه که در اثر عوامل بیرونى آلوده و کثیف شده انسان ، با نماز، آن را تمیز و شفاف مى سازد این است که بزرگان گفته اند، نماز معراج مؤ من و وسیله نزدیک شدن انسان به خدا و آرام بخش دلهاست