امیر کبیر قهرمان

 ‏میرزا تقى خان امیر کبیر در خانواده‏اى از طبقات پائین ملت ایران بدنیا آمد نان پدرش کربلائى محمد قربان است

-  اهل روستاى هزاو واقع در دو فرسنگى شهر اراک بود. شغل پدرش ابتدا کشاورزى بود لیکن به علت نزدیکى به روستاى هزاو با فراهان بعدها در سلک نوکران میرزا عیسى قائم مقام بزرگ در آمد و پس از مدتى به سمت آشپزى و بعدها به ناظر آشپزخانه ارتقاء یافت.
کار کربلائى محمد قربان ایجاب مى‏کرد، که با خاندان قائم مقام ارتباط و حشر و نشر داشته باشد و طبعا پسرش میرزاتقى هم با اطفال خانواده قائم مقام محشور بود، این وضع خاصى که براى این کودک، از دوران طفولیت پیش آمده در تربیت وى بسیار موثر بود، زیرا از یک طرف میرزا تقى خود از طبقات محروم و پائین بود و با روحیات و افکار طبقات محروم، که همیشه اکثریت مطلق را تشکیل مى‏دهد آشنایى داشت که از سوى دیگر از خانواده‏اى در سطح بالاو محلى که سررشته امور مملکت و ملت و سیاست، در آنجا متمرکز بود، رفت آمد مى‏کرد و طبیعى بود که میرزا تقى نیز با مسائل جارى مملکت برخورد پیدا مى‏کند در نتیجه عوامل تربیتى خاص یک نوکر زاده و یک آشپز و عوامل تربیتى یک اشراف زاده، هر دو در او اثر گذاشت، هم ناز و نعمت و رفاه و آسایش طبقات ممتاز را از نزدیک مى‏دید و هم درد و رنج و زحمات و محرومیت‏هاى طبقات زحمتکش ملت را به خوبى لمس کرده هم طرض تفکر سردمداران مملکت را زیر نظر داشت و هم به روحانیت و طرز فکر مردمى که نه سر و نه ته پیاز هستند آشنا گردید و به طور خلاصه امیرکبیر، با هوش و استعداد سرشارش، یک معجون جالب توجه و منشاء آثار بسیار مفید و گرانبهایى از آب در آمد.