|
1 - این داستان دلیل محکم بر رشادت و شجاعت فوق العاده خلیل الرحمان (ابراهیم ) است . تصمیم ابراهیم راجع به شکستن بتها و ویران کردن مظاهر و وسائل شرک ، چیزى نبود براى نمرودیان مخفى مانده باشد، زیرا او نکوهش و بدگوییهاى خود، کمال تنفر و انزجار خویش را از بت پرستى ابراز داشته بود.
2 - ضربات شکننده ابراهیم (ع ) اگر چه به صورت ظاهر یک قیام مسلحانه و خصمانه بود ولى قیافه واقعى این نهضت چنان که از گفتار ابراهیم با هیئت دادرسان استفاده مى شود فقط جنبه تبلیغاتى داشت ، زیرا وى آخرین چاره را براى بیدار کردن عقل و فطرت خفته آنها این دید که ، تمام بتها را بشکند و بزرگتراز همه را سالم نگاه دارد.
3 - حضرت ابراهیم (ع ) مى دانست با این کار به حیات و زندگى او خاتمه داده خواهد شد و قاعدتا باید زیاد مضطرب و متوارى گردد لااقل از مزاج و بذله گویى دست بردارد ولى برعکس کاملا بر روح و اعصاب خود مسلط بود، و این بذله گویى در محکمه ظالمان ، سخن کسى است که خود را براى هر گونه حادثه اى آماده سازد و بیم و هراس به خود راه نداده باشد. | 
