استاد منشاوى

 محمد منشاوى در سال 1299 هجرى شمسى در شهر ((منشاة)) مصر متولد شد، پدرش از قاریان مشهور زمان خود به شمار مى‏رفت

- .
اولین آموزگار و مشوق منشاوى پدرش بود، که به آموزش معارف و علوم قرآنى و تعلیم قرائت قرآن فرزندش همت گماشت . منشاوى با استعداد فوق العاده‏اش، در روزگار کودکى به حفظ سوره‏هاى قرآن کریم پرداخت و از نه سالگى در شبهاى ماه مبارک رمضان، قرائت قرآن برگزار مى‏کرد، تا اینکه به سن جوانى رسید و طنین صدایش رساتر و پخته‏تر گشت و به عنوان قارى صاحب سبک در شهر و دیارش مشهور شد . پس از مدتى رادیو جمهورى عربى مصر، او را دعوت کرد و با پخش تلاوت قرآن محمد منشاوى در رادیو، شهرتش افزون گشت و به صورت یکى از استادان مشهور مصر درآمد .
استاد منشاوى عمرش کوتاه بود و تنها به کشورهاى سوریه، کویت و برخى از کشورهاى حاشیه خلیج فارس مسافرت کرد و در مجامع مختلف به تلاوت قرآن پرداخت .
منشاوى قارى بزرگى بود، که در میان متأخرین بى‏نظیر و در بین متقدمین کم نظیر بود . او از مفاخر قاریان و مبتکر الحان مختلف قرائت قرآن به شمار مى‏رفت .
سبک خاص، تلاوت زیبا، صوت گرم، لحن حزین، تلفظ صحیح و بیان کلمات به صورت قوى، از ویژگیهاى قرائت قرآن منشاوى بود، که با مهارت کامل و تسلط فوق العاده‏اى، شنونده را به آیات روح بخش الهى متوجه مى‏ساخت.
استاد منشاوى از اساتید مهم فن تلاوت قرآن بود و در قرائت هفتگانه و ده‏گانه مهارت زیادى داشت . علاوه بر مجموعه قرائت تحقیق، صداى دلنشین او در قرائت ترتیل نیز به یادگار مانده است . هم اکنون گنجینه‏اى از نوارهاى قرائت قرآن منشاوى در آرشیو نوارخانه‏هاى معروف قرآن در سطح جهان موجود مى‏باشد .
استاد منشاوى، از ناحیه قرائت و آموزش قرآن لحظه‏اى غفلت نمى‏کرد و عمر پر برکت خود را در این راه به پایان رسانید، و سرانجام به خاطر بیمارى حنجره، در سن 49 سالگى، به سال 1348 هجرى شمسى در شهر قاهره چشم از جهان فرو بست . -زندگینامه قاریان مشهور جهان، ص 49 . ?
آرى، استاد منشاوى با یک عمر سراسر افتخار در خدمت قرآن و به عنوان منادى و مبلغ قرآن، سعادتمندانه از جهان چشم فرو بست و از خود هم شاگردانى به یادگار گذاشت و سبک دلنشین و شیوه عظمت دادن به قرآن با آهنگ روح افزاى او، براى همه ما باید درس آموزنده‏اى باشد . تا اضافه بر حفظ قرآن و قرائت خوب و جذاب آن، سفارش دلسوزانه و تقاضامندانه مولاى خود امام على (ع) را هم مورد توجه جدى قرار دهیم .
امام على (ع) در وصیت جاویدانش، آنگاه که در بستر مرگ قرار داشت و آخرین پیامهاى عمیق و انسانى خود را به حسن و حسین (ع) و همه پیروانش اعلام مى‏داشت، پس از سفارش به تقوى و خدا را بر خود حاضر و ناظر داشتن و رعایت حقوق دیگران فرمود:
شما را به خدا، شما را به خدا سوگند، پیوسته خدا را در نظر داشته باشید، هرگز از قرآن و دستورهاى آن فاصله نگیرید و مبادا روزى بیاید، که دیگران در عمل به دستورهاى قرآن بر شما پیشى بگیرند و به پیشرفت و عزت دست یابند و شما همچنان عقب افتاده و زبون باقى بمانید . -توضیح جمله نامه 46 نهج البلاغه، ص 978 . ?