برنجى

از اقسام نانها نیز، نان برنجى است ، براى پختن آن چند طریق است :نان
1 - برنج را چلو بپزند (یعنى آب کش کرده که لعاب آن را گرفته باشند) بعد چلو را خشک کنند، و آرد کنند و با آب خمیر نمایند سپس یکى دو ساعت بگذارند تا خمیر چاق شود، بعدا نان بپزند.
2 - چلو پخته را نرم بسایند که مانند خمیر شود و نان بپزند.
3 - برنج را آرد نموده در وقت طبخ اندک اندک در آب جوشان بریزند و بر هم بزنند تا طبخ تمام یابد و مثل خمیر شود و از آن خمیر نان نازک بپزند.
نان برنجى تقریبا جزء شیرینى ها و خوردنیهاى تشریفاتى است ولى در عین حال از نانهاى بهداشتى است .
امام رضا(ع ) در این باره مى فرماید:
مادخل جوف المسول انفع من خبز الارز⁽¹⁶⁶⁾
بهتر از نان برنجى چیزى براى شخص مسلول نیست .
و امام صادق (ع ) مى فرماید:
اطعموا المبطون خبز الارز، فمادخل جوف المبطون شى انفع منه ⁽¹⁶⁷⁾
به شخص مبطون (کسى که نمى تواند از خروج مدفوع خود جلوگیرى کند) نان برنجى بدهید که چیزى نافع تر از آن برایش نیست .
در کلام دیگرى از امام ششم نیز به کثیر الغذا بودن این نان اشاره شده است و نیز پیشواى ششم مى فرماید:
لیس یبقى فى الجوف من غدوة الى اللیل الاخبزالارز⁽¹⁶⁸⁾
تنها نان برنجى است که از صبح تا شب در معده باقى مى ماند.
یکى از دانشمندان غذایى قدیم درباره نان برنجى چنین نوشته است :
((نان برنجى ، سرد بسیار خشک و معطش و مقوى بدن و کثیر الغذا و جهت اسهال صفراوى و دموى و نیکو کردن رنگ رخسار و مؤ ثر.... و نیکو است براى افراد مسلول