نان سیاه

نان سیه به نانى گفته مى شود که داراى مواد غذایى کامل است ، زیرا پوست گندم که جزء عمده گندم از نظر غذایى به شمار میرود در آن باقى مانده است .
((خلاصه تمام قسمتهاى فعاله و زنده گندم در پوست جمع شده است . در سیلوهاى بزرگ جدید معمولا آسیاها داراى نرده هاى بزرگ فلزى هستند این نرده ها هنگام آسیا کردن ایجا فشار زیاد مى کند و این فشار و حرارت سبب مى شود که چربى گندم به سبوس چسبیده و بعد با آن خارج مى شود این چربى داراى منافع و فوائد بسیار است که ما آنرا بدون جهت به دور میریزیم و از آن استفاده نمى کنیم . نطفه گندم نیز که قسمت زنده و فعال آن است با الک گرفته مى شود.
موادى که به سبوس مى چسبند عبارتند از مواد چربى و مواد فسفر دار و از همه بالاتر گلوتن است که یگانه قسمت ازت دار گندم است و در حقیقت جزء مصالح ساختمانى بدن به شمار مى آید.
سیلیس نیز که عامل ساختمانى دندانها و استحکام استخوانها است و با کمک اکسیژن هوا قلب و کلیه ها را محکم مى سازد و در اثر الک کردن از بین مى رود و یکى از علل ایجاد مرض قند فقدان سیلیس مى باشد.
در اطراف نطفه گندم مواد سفیده اى و معدنى زیاد وجود دارد که همه در اثر الک کردن خارج مى شوند و مهمترین آنها عبارتند از پتاسیم ، نمک ، آهن ، ارسنیک و کمى کلسیم این مواد تماما براى گلبولهاى سفید خون که سربازان مدافع بدن مى باشند کمال لزوم را دارند. و همچنین وجودشان براى گلبولهاى خون ضرورى است .
دیاستارهاى مخصوص گندم که رنگ نان را در موقع پختن کمى خرمائى مى نمایند نیز در اثر الک کردن از بین رفته و نان را سفید مى کنند.
حالا در این خلاصه خودتان قضاوت نمائید که چه چیزهایى مفیدى را بدون جهت از نان مى گیرند و الک هاى دو صفر و چهار صفر هم مرض ‍ سفید گرى آنها را تخفیف نداده که بفکر الکهایى با صفرهاى زیادترى هستند