هر حیوانى داراى گوشت مخصوصى است ، که از نظر خاصیت و مواد غذایى با گوشتهاى دیگر تفاوت دارد. اسلام با دقت بیشترىخواص گوشتها را براى ما بیان مى نماید، یعنى بعضى را حرام و بعضى را مکروه و براىبعضى ترجیح بیشترى قائل شده . مثلا گوشت حیوانات گوشتخوار را بطور کلى حرام مىداند، گوشت الاغ و استر و اسب را مکروه شمرده و در مقایسه بین گوشت گوسفند و گاو،گوشت گوسفند را بر گاو ترجیح داده و در عوض شیر گاو و روغن آن را، بر شیر و روغنگوسفند برترى داده است . و فقط گوشت گاو را در یک مورد بعنوان دوا تعریف نموده . ((عن النبى (ص ) لحم البقربالسلق ینفع من البرص))(116) پیغمبر اکرم مى فرماید: گوشت گاوبا چغندر براى بیمارى پیسى و برص مفید است . و امام صادق (ع ) مىفرماید: ((لحم البقر داء واسمانها شفاء و البانها دواء))(117) گوشت گاو بیمارى است و روغن آن شفاء،و شیر آن داروى بیمار است . اسلام گوشت((دراج))(118)را سبب تسکین غم واندوه دانسته و گوشت((حبارا))(119)را علاج بواسیر وگوشت((قطاة))(120)براى بیمارى یرقان تجویز فرموده است . عنالنبى (ص ): ((لحم القطاةللیرقان و لحم الحبارى للبواسیر و وجع الظهر و لحم الدراج لتسکین الغم و الکرب))(121)