استمنا

استمنا یعنى انسان با خودکارى کند که از او منى بیرون بیاید، که به اصطلاح فارسى به آن ((جلق )) گفته مى شود،  از نظر اسلام این کار حرام است ؛ و اگر کسى روزه باشد روزه اش باطل مى شود، شخصى از حضرت صادق (ع ) از این عمل نامشروع سئوال کرد. حضرت فرمود: هنگامى است بزرگ و کسى که مرتکب این کار زشت مى شود همانند کسى است که با خود ازدواج کند، و اگر من بدانم کسى با خود این عمل را انجام مى دهد با او غذا نخواهم خورد، آن شخص سپس به آن حضرت گفت آیا از قرآن مجید دلیلى بر حمت این کار وارد شده ، حضرت این آیه را قرائت فرمودند.⁽⁵⁵⁾
فمن ابتغى وراء ذالک فاولئک هم العادون ⁽⁵⁶⁾
یعنى ارضاء غرائز جنسى از هر طریقى که باشد، جز ازدواج مشروع ، حرام و انجام دهند آن جزء تجاوز کاران محسوب مى شود))
زیانهاى استمنا 
متاءسفانه بعضى از جوانان ما، دچار این نوع انحراف جنسى هستند، ممکن است بعضى متوجه حرام بودن آن نباشند و یا از زیانهاى همه جانبه آن بى خبر باشند ولى براى هوشیارى این گروه و نیز براى دانستن اهمیت دستورهاى اسلامى از نظر پزشکى ، نظریه بعضى از دانشمندان را در اینجا نقل مى کنیم .
((مشاهدات دکتر ((هوچین سون )) ثابت مى کند عموم ناراحتیهاى مربوط به دستگاه تناسل ، از آثار استمنا است ، و نیز ناراحتیهاى شبکیه چشم ؛ و مشیمیه از آن سرچشمه مى گیرد. نویسنده مزبور اضافه مى کند، نخستین نتیجه عادت به این کار شنیع ، این است ؛ که قوت و شفافیت چشمها زائل مى گردد، صورت ، رنگ اصلى خود را از دست مى دهد و پژمرده مى شود، در نگاه هاى مبتلایان به این کار، هوش و ذکاوت اولى دیده نشده ، حالت گرفتگى در سیماى آنها ظاهر مى گردد، چشمهاى آنها با حلقه هاى کبود رنگى احاطه مى شود؛ بعد از آن سستى و تنبلى در اعضاى مختلف مشاهده مى گردد. نقصان حافظه ، خرابى اشتها، مشکل شدن هضم ، تنگى نفس ، تغییر اخلاق و مزاج بطور غیر قابل توضیح ، حسادت و غم و کدورت ، مالیخولیا، و فکر گوشه گیرى از نتایج شوم ابتلاى به این انحراف جنسى است ، از اثرات و نشانه هاى این عمل نیز کم خونى و ضایع شدن قواى جسمى و روحى ، دوران سر؛ صداى گوشها، کمر درد، سختى تنفس ، کم شدن حافظه ، لاغرى و ضعف و سستى است . و این کار در اثر رابطه نزدیکى که با حواس پنجگانه دارد، مخصوصا در چشم و گوش اثر مى گذارد))⁽⁵⁷⁾
یکى از مشکلات بزرگى که مبتلایان به این عمل با آن مواجه مى شوند، اعتیاد به این کار بد است . اعتیاد شدید و مرگبارى که افراد را به دنبال خود مى کشاند، و به این آسانى دست بردار نیست ، و به یقین مى توان گفت ، که اعتیاد به این کار ناپسند، از معتاد بودن به مواد مخدر شدیدتر است .
ج - میکروبها 
میکروب ها موجودات ریزه ذره بینى اند که با چشم عادى دیده نمى شوند، همه میکروبها مضر نیستند؛ بلکه بعضى از آنها در زندگى انسانها کاملا لازم و موثرند.
میکروبها را بدون میکروسکپ ، و وسائل آزمایشى نمى توان دید، کشف این موجودات ریز، از زمان ((پاستور)) به بعد شروع شد.
در اسلام ، قرنها قبل از تولد ((پاستور)) و پیدایش ((میکرسکوپ )) از این موجودات ریزه ذره بینى خبر داده شده است .
((فتح ابن یزید جر جانى )) که از دوستان امام رضا(ع ) بوده ، از آن حضرت سئوال کرده است :
مقصود از این که خدا سمیع و بصیر است چیست ؟
امام (ع ) فرمود براى این است که خداوند از موجودات دقیق باخبر است ، آیا آثار قدرت او را در گیاهان ، و حیوانات ریز مانند پشه و کوچکتر از پشه ، آن حیواناتى که چشم ما هیچ گاه آنها را نمى بیند، مشاهده نمى کنید حیواناتى که به واسطه کوچکى ، نر و ماده ، بچه و بزرگ و نوزاد آنها از هم تمیز داده نمى شوند.
این حیوانات در امواج دریاها، و در میان پوستهاى درختان ، و در بیابانها و دشتها زندگى مى کنند، و در اثر کوچکى نه با چشم دیده مى شوند و نه با دست لمس مى گردند.⁽⁵⁸⁾
وبا 
وبا بیمارى مسرى و خطرناکى است ، که میکروب آن در سال 1883 شناخته شد. این میکروب مدت زیادى در آب رودخانه زندگى مى کند، سرایت غیر مستقیم آن تقریبا در آب آلوده است . گاهى بطور ناگهانى بروز مى کند. و در ظرف چند ساعت جمعى را هلاک مى نماید، و به این سبب وباى صاعقه نامیده مى شود، عوارض آن قى و اسهال شدید، سنگینى در قلب و معده پیدا شدن دانه هاى سفید شبیه برنج خیس خورده در مدفوع مریض ، کبود شدن لبها و گونه ها، انقطاع بول ، احساس برودت شدید و عطش مفرط، کند شدن نبض ، فرو رفتگى صدا و خشکیدگى پوست بدن به طورى که اگر آن را با دست بکشند و فشار بدهند تقریبا به همان حالت باقى مى ماند، زیرا حالت ارتجاعى خود را در اثر کم شدن مایعات بدن از دست مى دهد میکروب شناسان با زحمات فوق العاده دریافتند که میکروب وبا در میان آب زندگى مى کند. ولى پیشوایان اسلام این مطلب را با صراحت تمام بیان فرمودند.
امام چهارم (ع ) در کتاب صحیفه سجادیه ، در ضمن نفرین به دشمنان اسلام مى فرماید:
و امزج میاههم بالوباء
خدایا، آبهاى آشامیدنى آنها را به میکروب و با ممزوج کن على (ع ) در کتاب نهج البلاغه فرمودند:
وجد حوابینى و بینهم شربا و بیا⁽⁵⁹⁾
میان من و خودشان ، آب وبا دار را آمیختند و در هم نمودند.
جذام 
جذام بیمارى واگیرى است ، که در آسیا و آفریقا و بعضى نقاط اروپا و آمریکا شیوع دارد و بر دو قسم است ، یک قسم آن داراى عوارضى از قبیل بر آمادگیهاى مسى رنگ در روى پوست بدن مى باشد که به تدریج تغییر مى کند، و تبدیل به زخم جراحت مى شود، قسم دیگر آن عبارتست از لکه هاى سفید شبیه برص و بى حسى بعضى اعضاء بدن از قبیل بینى و دست و پا، که گوشت آنها را فاسد مى کند؛ و از میان مى برد، ((آکله وداء الاسد)) هم مى گویند، و در فارسى به آن ((خوره )) مى گویند.
میکروب آن در سال 1873 کشف شد، از وقتى که میکروب خوره وارد بدن انسان مى شود تا بروز بیمارى یعنى دوره کمون آن به طور متوسط از یکسال تا 7 سال متغیر است و به ندرت از دو ماه تا 30 سال دیده شده است .
راه سرایت جذام ، از مخاطهاى تنفسى یا پوست آزرده مى باشد، خوره و جذام نیز از بیماریهاى مسرى است . میکروب جذام را امروزه با وسائل علمى مى بینند، میکروب به شکل شیر است ، و عجیب این است که پیامبر اسلام در ضمن جمله کوتاهى که مسرى بودن این بیمارى را بیان فرمودند با تشبیه لطیفى به انسانها آموختند که از شخص جذامى فرار کنید آن طورى که از شیر فرار مى کنید.
فرمن المجذوم فراراک من الاسد⁽⁶⁰⁾
در این روایت دو نکته تذکر داده شده 1 - بیان شکل میکروب خوره ، به وسیله تشبیه به شیر 2 - بیان مسرى بودن این بیمارى که بایستى از شخصى جذامى دورى کرد البته منظور از فرار این نیست که جذامیان را به حال خودشان واگذارند، کسى به عیادت آنها نرود تا در کنج انزوا و تنهایى بمیرند، بلکه منظور از کلمه ((فرار)) معاشرت و نزدیک نشدن با شخصى جذامى است . و دلیل این مطلب سخن دیگرى است از پیامبر اسلام (ص )
کره ان یکلم الرجل مجذوما الا ان یکون بینه و بینه قدر ذراع ⁽⁶¹⁾
خداوند کراهت دارد از اینکه شخصى با جذامى سخن بگوید، مگر اینکه بین شخص سالم و مریض حداقل به اندازه یک ذارع فاصله باشد.
راه دیگر براى معاشرت با جذامى اینست که شخص ، خود را واکسینه کرده باشد که در این صورت مصونیت یافته و اگر به خدمت آنها بپردازد کار خوبى انجام داده است .
دستور ضد عفونى در اسلام 
با توجه به اینکه میکروبها با سرعت فوق العاده اى ، محیطهاى مجاور و افراد و آلوده مى سازند؛ اسلام براى مبارزه با انتشار و سرایت آنها، دستور ضد عفونى کردن مکانهاى پوشیده و سقف دار، مانند اطاقها و امثال آن را داده است ، که مى توان بخور با ((حرمل )) را یکى از آن دستورها دانست .
امام ششم (ع ) فرمودند:
((ان الشیطان لعنه الله لیتنک سبعین دارا، دون الدار التى هو فیها، و هو شفاء من سبعین داء اهونه الجذام ، فلا تغفلوا عنه ))⁽⁶²⁾
در خانه اى که ((حرمل )) به طور بخور استعمال شود تا هفتاد خانه ، اطراف آن میکروبها دور مى شوند و بخور دانه ((حرمل )) شفاء از امراض ‍ بسیارى است ، که کوچکترین آنها میکروب جذام است از فوائد سر شار ((حرمل )) غافل نشوید. ((حرمل نام درختى است مانند کنجد که از بخور دانه هاى آن استفاده مى کنند.))⁽⁶³⁾
بعضى از میکروبها مانند آنفلوآنزا با سرعت زیادى منتشر میشوند حتى ممکن است در عرض یک ساعت در خانه هاى زیادى انتشار یابد. لذا در این روایت گفته شده تا هفتاد خانه از میکروب در امانند