سرزمین حبشه و نامه پیامبر اکرم به نجاشى

سرزمین حبشه در انتهاى آفریقاى شرقى قرار دارد، وسعت خاک آن 18000 کیلومتر مربع و پایتخت فعلى آن شهر (ادیس آبابا) است

. شرقیان بیش از یک قرن قبل از اسلام با این سرزمین آشنا شده بودند. این آشنایى بر اثر حمله ارتش ایران در دوره هخامنشى انوشیروان آغاز گردید و با مهاجرت مسلمانان از مکه به حبشه تکمیل شد. روز که پیامبر اکرم (ص ) تصمیم گرفت شش تن از ماءموران زبده دلاور خود را به عنوان سفیر ابلاغ نبوت جهانى ، به نقاط دور بفرستد، (عمرو بن امیه ) را ماءمور ساخت که با نامه اى رهسپار حبشه گردد، و پیام او را به (نجاشى ) زمامدار دادگر آن سرزمین برساند. نامه زیر نخستین نامه اى نیست که پیامبر اسلام به زمامدار حبشه نوشته است ، بلکه پیش از این نامه ، نامه اى درباره مهاجران مسلمان نوشته ، آنها را توصیه کرده و از (نجاشى ) خواسته بود که عنایات خاص خود را در حق آنان مبذول دارد و متن این نامه در تاریخ اسلام موجود است . روزى که پیامبر سفیر خود را همراه نامه اى رهسپار کشور حبشه ساخت ، هنوز دسته از مسلمانان مهاجر در آنجا به سر مى بردند. ولى گروهى به مدینه بازگشتند و از رعیت پرورى و دادگسترى آن زمامدار بزرگ تعریفها و توصیفها مى نمودند، بنابراین سرزمین حبشه براى مسلمانانى که از آنجا مراجعت نموده بودند سرزمین خاطره ها بود و زمامدار آنجا را بسان یک رهبر دادگر ستایش مى کردند، و اگر ما، در نامه پیامبر اکرم (ص ) که به زمامدار آنجا نوشته یک نوع انعطاف ، نوازش و نرمى در سخن مشاهده مى کنیم ، براى این است که رو حیات زمامدار آنجا براى پیامبر مشخص و روشن بود. متن نامه پیامبر (ص ) به زمامدار حبشه (نجاشى ): بنام خداوند بخشنده مهربان نامه اى است از محمد رسول خدا به نجاشى زمامدار حبشه ، درود بر شما، من خدایى را که جز او خدایى نیست ستایش میکنم خدایى که از عیب و نقص منزه است و بندگان فرمانبردار او از خشم او در امانند و او به حال بندگان ناطر و گواه است . گواهى مى دهم که عیسى فرزند مریم ، روحى است از جانب خدا و کلمه اى است که در رحم مریم زاهد و پاکدامن قرار گرفته است خداوند با همان قدرت و نیرویى که آدم را بدون پدر و مادر آفرید او را نیز بدون پدر در رحم مادرش به وجود آورد. من تو را به سوى خدایى یگانه که شریک ندارد دعوت مى کنم . و از تو مى خواهم که همیشه مطیع و فرمانبردار او باشید و از آیین من پیروى نمایید. ایمان به خدایى آورید که مرا به رسالت خود مبعوث فرمود. زمامدار حبشه آگاه باشد که من پیامبر خدا هستم ، من شما و تمام لشکریان تو را به سوى خدایى عزیز دعوت مى کنم و من به وسیله این نامه و اعزام سفیر به وظیفه خطیرى که بر عهده داشتم عمل کردم و تو را پند و اندرز دادم . درود بر پیروان هدایت . پیامبر (ص ) نامه خود را با درود اسلامى که همان (سلام علیک ) مى باشد، آغاز کرده و شخصا به زمامدار حبشه درود فرستاده است . ولى در نامه هاى دیگر درود شخصى به کسرى ، قیصر، مقوقس ، زمامداران ایران ، روم و مصر نفرستاد. بلکه نامه را با یک درود کلى (سلام بر پیروان هدایت ) آغاز کرده است . در این نامه شخصا به زمامدار حبشه سلام فرستاده و از این طریق در حق او برترى خاصى نسبت به سایر زمامداران معاصر وى قائل شده است .