رودکى

ابوعبدالله جعفر بن محمد، در سال 260 هجرى قمرى در رودک سمرقند به دنیا آمد، بعد از ظهور اسلام،

او نخستین شاعر بزرگ بود، که به رودکى شهرت یافت. رودکى حافظه فوق العاده‏اى داشت و با تلاش و جدیت و علاقمندى توانست در سن هشت سالگى، تمام قرآن را حفظ کند.
رودکى با اینکه کور بود و از نعمت بینائى بهره‏اى نداشت، با کار و کوشش شبانه روزى توانست، خدمات ادبى فراوانى نماید، به طورى که رودکى را بنیانگذار نظم فارسى مى‏نامند .
- داستانهاى کودکى مردان بزرگ، ص 256 . ?
رودکى، داراى مقام بلندى در سرودن اشعار پر معنى و جذاب بود، و به همین دلیل مورد حسادت افراد حسود و فرومایه دربارى قرار گرفت، روزگار تلخ و بدى به او روى آورد، در پیرى و سالخوردگى آخر عمر به فقر و تنگدستى مبتلا شد، سرانجام به سال 329 هجرى با دردمندى زندگى را به درودگفت .
-فرهنگ شاعران زبان پارسى، ص 242 . ?
اما نام نیک و ارزش علمى و فرهنگى او، از خاطر مشتاقان فرهنگ و ادب هیچگاه محو نخواهد شد .
شاعر توانا
((سنائى غزنوى)) هم مى‏گوید:

مرد چون رنج برد، گنج برد - - مرغ راحت به باغ رنج برد

 

رنج مارى است، خفته بر سر گنج - - رنج بردار، تا بیابى گنج . - چکیده اندیشه‏ها، ج 2، ص 203
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد