یک اعتراف جالب

در پایان لازم است این سخن را از زبان یکى از برادران اهل سنّت بشنویم ، حافظ قندوزى حنفى در ینابیع ⁽⁴⁴⁾ مى گوید:

 بعضى از محقّقین گفته اند که شرح زمان و تعریف کون و مکان نشان داده که مراد رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم از حدیث ((اِثْنا عَشَرَ خَلِیْفةً)) دوازده نفر از اهل بیت و عترت آن حضرت است ؛ زیرا این حدیث بر خلفایى که از صحابه بودند حمل نمى شود؛ چون آنان از دوازده کمتر بودند، بر خلفاى اموى نیز قابل حمل نیست ؛ چون آنان از دوازده نفر بیشتر بودند، وانگهى همه ستمگر فاحش بودند بجز عمر بن عبدالعزیز؛ و نیز آنان از بنى هاشم نبودند و حال آنکه آن حضرت فرموده : ((کُلُّهُمْ مِنْ بَنِى هاشِمْ)) چنانکه در روایت جابر آمده است ...
و نیز نمى شود بر ملوک عبّاسى حمل نمود؛ چون از دوازده نفر بیشتر بودند و آیه (... قُلْ لا أ سئلُکُمْ عَلَیْهِ اَجْراً... )⁽⁴⁵⁾ و حدیث کساء را مراعات نکردند. پس ناچار باید این حدیث بر دوازده نفر از اهل بیت آن حضرت حمل شود؛ چون آنان اعلم اهل زمان و اجلّ و اتقى و اورع از همه بودند و در نسب از همه بالاتر و در حسب افضل و در نزد خدا محترمتر بودند و علومشان به سبب وراثت و لدنى بودن ، به رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم متصل بود.
دلیل دیگر این حمل ، حدیث ثقلین و احادیث دیگرى است که به طور وافر در این کتاب (ینابیع المودّه ) و در کتاب هاى دیگر نقل شده است ... به عقیده نویسنده ، تردیدى نیست که منظور رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم از همه این احادیث ، دوازده امام ، یعنى : على و اولاد او علیهم السّلام بوده است .